மாலை நேரத்தில், செல்லும் சாலை செழிப்பான வண்ணங்களில் ஒளிர்ந்து கொண்டிருந்தது. பச்சை நிற மரங்களும், தங்க நிற சூரிய கதிர்களின் ஒளியும் அந்த சாலையின் அழகை உயர்த்தியது. சாலை ஓரமாக நின்று கொண்டிருந்த பழைய வீட்டின் மூடிப் போன கதவு எதிரே இருந்த பெரிய தோட்டத்தை நோக்கி திறந்திருந்தது. அந்த தோட்டத்தில் ஆண்கள், பெண்கள், குழந்தைகள் ஒவ்வொருவரும் பரபரப்பாக வேலை செய்துகொண்டிருந்தனர். குழந்தைகள் பூவுகளை பறித்து விளையாடி மகிழ்ந்தனர். பெண்கள் தமது குடும்பத்திற்காக காய்கறிகளை சேகரித்து கொண்டனர். ஆண்கள் வெற்றுப் பரப்பில் புதிய மரங்களை நடுகையில் குறித்திருந்தனர்.

மிகவும் பழக்கமான ஒரு காட்டு மலைக்குப் பின்னால் மஞ்சள் நிற சூரியன் மெல்லக் மறைந்து கொண்டிருந்தான். அதன் ஒளியால் மலையின் உச்சி பொற்கொடி போலத் திகழ்ந்தது. அந்த நிமிடத்தில் ஒரு சிறிய பறவை மழலை குரலில் பாடியது. அந்த பாடலைக் கேட்ட அனைவரும் தங்கள் செயல்களில் இருந்து நிமிர்ந்து அவ்விடத்தை ரசித்தனர். சுமார் முப்பது நிமிடங்களுக்கு பின், சூரியன் மறைந்தாலும், அந்த சிறிய பறவையின் குரல் இன்னும் எதிரொலித்தது.

இது ஒரு சாதாரண மாலை நேரம் என அனைவரும் நினைத்தாலும், அந்த நாளின் மாலை அவர்களின் மனதில் நீங்காத முத்திரையைப் பதித்தது. அவற்றின் சுவடுகளை நம் வாழ்க்கையின் சுமூகமான காலங்களிலும், சோகமான வேளைகளிலும் நினைவுகூரலாம்.

கேள்விகள்:

1. சாலை எப்படி இருந்தது?
2. அந்த தோட்டத்தில் மக்கள் என்ன செய்தனர்?
3. சூரியன் மறைந்தபின் யாருடைய குரல் எதிரொலித்தது?
4. மாலை நேரம் எப்படி மக்கள் மனதில் நீங்காத முத்திரையைப் பதித்தது?